Voor sommigen is Bleijerheide van kinds af aan al ‘thuis’. Anderen komen op een latere fase in het leven naar de wijk. Wat de reden ook is, iedereen is welkom in de wijk. Familie Obaid vluchtte in 2021 uit Syrië, weg van de oorlog. Ze lieten hun familie, huis en werk achter, om in Kerkrade samen een nieuwe start te maken.
Het is een huis vol. Dat valt te zien aan het aantal eetkamerstoelen in de woonkamer. “Mijn vrouw Hasna en ik hebben vijf geweldige kinderen: Achmed, Mustafa, Salam, Hamdo en Sam”, begint Waseem Obaid te vertellen. “Sinds 2021 zijn we voor het eerst sinds lange tijd weer echt samen. Ik kwam in 2019 in mijn eentje naar Nederland en miste mijn familie enorm. Het moment dat ik mijn vrouw en kinderen weer zag en kon knuffelen, zal ik nooit vergeten.” In 2022 werd het gezin écht compleet met de geboorte van Sam. Waseem: “Kleine Sam is mijn enige kind dat altijd bij mij is geweest. Door de oorlog heb ik mijn kinderen niet altijd dicht bij me gehad.”
Onderdeel van de wijk
Inmiddels woont het gezin al ruim twee jaar in Bleijerheide. “Ik kan me nog goed herinneren dat ik buurman Hans en zijn vrouw ontmoette. Hij kwam zich voorstellen en hielp ons vanaf dag één met van alles. Ik ben heel dankbaar voor mijn lieve buren”, glundert Waseem. “Ze nemen ons ook mee naar allerlei leuke activiteiten in de buurt. Onze dochter Salam heeft al meerdere keren met Hans haar speech voor de vredeswake van de Oranjevereniging voorbereid. Dat doet ze helemaal in het Nederlands!”
Klaar voor de toekomst
Familie Obaid voelt zich thuis in Bleijerheide, mede dankzij de fijne buren en vrienden die ze om zich heen hebben. “Mijn kinderen verdienen een veilige én zekere toekomst. Achmed wil dokter worden en Mustafa ingenieur”, vertelt Waseem. “Hier kunnen ze hun dromen waarmaken.” Salam is niet de enige die haar Nederlandse taalvaardigheid goed ontwikkeld heeft sinds ze in Bleijerheide woont. Moeder Hasna zit wekelijks met haar taalcoach in de bibliotheek om de taal te leren en ook de andere kinderen spijkeren hun Nederlands bij op school. En zitten ze niet in de schoolbank, dan zijn ze te vinden bij voetbalclub KVC Oranje of de speeltuin. Waseem doet iedere week maatschappelijk werk, al zou hij graag weer aan de slag willen met zijn oude beroep. “In Syrië was ik advocaat, maar hier kan ik dat werk helaas niet doen”, legt hij uit. “De wetgeving is hier heel anders. Bovendien heb ik chronische rugklachten, maar dat weerhoudt mij er niet van om te kijken naar andere mogelijkheden. Misschien word ik ooit chauffeur!”